آئین مستان

سینمون دوباره کربلا شد / بیرق محرم سر پا شد

فاطمه راهی نینوا شد

اشک خدا میجوشه  /  کعبه مثل شیش گوشه

داره مشکی می پوشه

حسینیه پر ماتمه / اینجا شده مثل علقمه

هلال ماه محرمه

آسمون چشمام باد و بارون  /  خیس بارون شال عزامون

خیمه هیئت کرببلامون

زیر قدمت دریا  /  قلبم میره پایین پا

کل یومٍ عاشورا

با مدد دست فاطمه / سینه زنه دست ما همه

هلال ماه محرمه

حسینیه پر ماتمه / اینجا شده مثل علقمه

هلال ماه محرمه

یه شب و یه مهتاب یه ستاره  / دو حرم دو گنبد دو مناره

دو ضریح یه زائر بیقراره

کاشکی هممون با هم /  با این بیرق و پرچم

اونجا بمیریم کم کم

مرثیه خون فصل ماتمه / روضه بخون بی مقدمه

هلال ماه محرمه

باز دوباره فصل ماتم می رسد آروم نم نم

تبل سنج شال مشکی شد زمان غصه غم

اشک ریزان قلب سوزان می خرد از هر دو عالم

سینه زن ها گریه کن ها می رسد بوی محرم

گوشه دل وا کن که وقت روضه خوانی گشته است

رنگ بوی کوچه هامون آسمانی گشته است

کاروانی از مدینه راهی دشت بلاست

کربلا دیگر زمان میزبانی گشته است

وای از این غم، وای از این غم 

وای من از قلب زینب

ذکر لب ها یا حسینه هستی زهرا حسینه

شکر حق که عمری من رزق سالم با حسینه

کل عالم سائل اند و سید مولا حسینه

خوشبحاله هر کسی که نوکر آقا حسینه

کربلا شب ها جمع بی نظیر با صفاست

فاطمه مهمان شاه شنه کام سر جداست

یا حسین این دل دوباره خسته از دوری شده

تنگ دیدار شب های جمعه کرببلاست

وای از این غم، وای از این غم 

وای من از قلب زینب

هلال ماهتو که دیدیم و از گریه تر شدم

شمیم روضتو شنیدم و باز در به در شدم

سر دره بهشت سیاهی غم خورده

رو پره فرشته مهر ماتم خورده

مادره شه بی سره که اشکا رو میخره

باز هوای تو عطر روضه های تو

خورده سر در حسینیه کتیبه های تو

اشک عاشقای تو  میچکه به پای تو

سرنوشتم اینه جون بدم توی عزای تو

شور نینوای تو    در سر گدای تو    شاهدم خدای تو

ای سفینه النجاه من    توی دست تو حیات من    منجی پل صراط من

حسین یا حسین

بیا نگاه بکن سحر شده شام تار عاشقی

محرم اومد و به سر شده انتظار عاشقی

ساحلم حوالی چشاته آقا

قاتلم محل نکردناته آقا

سائلم آره بی دلم    که مجنون عاقلم

بین راه تو بهر یک نگاه تو

من نشسته ام بمونم آقا در پناه تو

کشته ما رو آه تو غربت سپاه تو

من فدای کام خشک طفل بی گناه تو

کشته ما رو آه تو    خون سُجده گاه تو    تنگه قتله گاه تو

ای سفینه النجاه من    توی دست تو حیات من    منجی پل صراط من

حسین یا حسین

آمده ام تا بشينم به زير پرچم غمت

آمده ام گريه کنم با نوحه ی محتشمتت

از غم پيرهن تو، پيرهن سياه مي پوشم

يه بار ديگه مي گيرم، پرچم تو رو دوشم

سينه مي زنم تا که بگيرم عطر حرمت

سينه مي زنم يه عمريه با روضه ي غمت

سينه مي زنم  شفا بگيرم زير پرچمت

سيدی حسين جان

پيرهن مشکي من الهی باشه کفنم

الهي آقام بياد تو لحظه ی جون دادنم

براي من نباريد کفن برام نياريد

فقط يه مهر تربت رو پيشونيم بذاريد

آخه کفن آقام حسين خاک صحرا شد

جسم بي سرش پيش بچه ها ارباً اربا شد

دست ساربان انگشتري آقامون پيدا شد

سيدی حسين جان

کوفه با نامردیاش چشم انتظار قافله است

چشم به راه اصغر نگاه شوم حرمله است

اگه بیای تو کوچه ها زینبت آ واره میشه

تیر سه شعبه راهی گلوی شیر خواره میشه

نقش ها دارن برا قد قامت اکبرت

نیزه می سازن برا کشتن یوسف حیدرت

منتظر هستن برا غارت آب آورت

سيدی حسين جان

کوفه با نامردیاش چشم انتظار قافله است

چشم به راه اصغر نگاه شوم حرمله است

روی دروازه شهر یه روز کنارت می شینم

وقتی جلو چشام تو رو به نیزه می بینم

سر قرار پیکرم غریبونه رها میشه

سر یه روز بازیچه ی بازی بچه ها میشه

امام دلشورم برا سر پیکر آقاست

اشک های چشام بلا گردون دست های سقاست

سینه ام تنگ غروب سرخ عصر عاشوراست

سيدی حسين جان